Rośliny jare -
od wysiewu wiosną po zbiory latem
Przed siewem: Przygotowanie gleby i jej stan
Efektywna uprawa roślin jarych rozpoczyna się jeszcze przed siewem i wymaga optymalnego przygotowania gleby. Najpierw należy określić technologię siewu, aby wybrać najlepszy sposób przygotowania gleby. Ogólnie rzecz biorąc, ważna jest jak najpłytsza uprawa gleby, aby nie zniszczyć systemu kapilarnego gleby. Może to prowadzić do niewystarczającego zaopatrzenia roślin w wodę, co z kolei może być przyczyną niższych plonów, zwłaszcza w przypadku wystąpienia wiosennej suszy. Wymieszanie górnych warstw gleby zapewnia natomiast jej napowietrzenie i ogrzanie, eliminuje chwasty, a tym samym tworzy podstawę do skutecznych wschodów upraw jarych.

Wysiew:
ilość, gęstość i głębokość
„Jaki siew, takie plony” — to powiedzenie sprawdza się bardzo często w przypadku upraw buraków cukrowych. Zasada ta dotyczy również wszystkich innych upraw, zwłaszcza upraw jarych. Idealne wschody zapewniają roślinom szybsze wykorzystanie dni słonecznych do rozwoju masy liści oraz magazynowania wody i składników pokarmowych. Buraki cukrowe wymagają umieszczenia na optymalnej stałej głębokości i przykrycia niewielką warstwą gleby w celu możliwie najlepszego zaopatrzenia w wodę i przyspieszenia kiełkowania. Kukurydza uprawiana jest często na cięższych glebach, dlatego należy wysiewać nasiona nie głębiej niż na 4–5 cm, aby kiełek ziarniaka mógł łatwiej się rozwinąć. Wskazane jest jednak regularne sprawdzanie głębokości siewu, ponieważ zbyt płytki siew może doprowadzić do wysychania nasion.
Zboża jare natomiast wymagają nieco mniej uwagi, lecz należy zwrócić szczególną uwagę na ilość wysiewu. W idealnym terminie siewu przypadającym na początek wegetacji należy wysiewać około 300 ziaren na metr kwadratowy. Im bardziej opóźniony jest termin siewu, tym większa powinna być ilość siewu.
Jeśli podczas siewu weźmie się pod uwagę najbardziej praktyczny układ przejazdów roboczych siewnika, można zminimalizować straty oraz uprościć czynności związane z przejazdami roboczymi po polu podczas zabiegów ochrony roślin czy nawożenia. Jest to szczególnie ważne w przypadku uprawy buraków cukrowych i ziemniaków, ponieważ to one najgorzej znoszą niepotrzebne ugniatanie.
Po siewie: nawożenie, ochrona roślin i zbiory
W celu jak najlepszej stymulacji wzrostu roślin można skorzystać po wysiewie z szerokiej gamy nawozów i środków ochrony roślin. Buraki cukrowe są najbardziej wymagające pod względem zaopatrzenia w duże ilości składników odżywczych. Niedostateczna ich ilość w przypadku tej rośliny ma znacznie większy wpływ na plon niż na przykład w przypadku uprawy zbóż. Oprócz głównych składników pokarmowych takich jak azot, fosfor i siarka, ważną rolę w produkcji zdrowych buraków o wystarczającej masie liści i wysokiej zawartości cukru odgrywają także mikroelementy takie jak bor i mangan. Zasadniczo do ochrony buraków cukrowych przed szkodnikami, chwastami i chorobami stosuje się trzy lub więcej zabiegi ochrony roślin. Zabiegi powschodowe należy przeprowadzać ostrożnie, ponieważ sam burak jest bardzo wrażliwy na pestycydy.
W przypadku kukurydzy razem z nasionami dostarczany jest nawóz pod korzeń. Oznacza to, że w odległości ok. 5 cm obok wysiewanego ziarna i 5 cm pod nim należy zaaplikować nawozy azotowe i fosforowe. W ten sposób roślina już na tym etapie otrzymuje wystarczającą ilość składników pokarmowych, aby mieć optymalne warunki do wschodów. Ochrona roślin w przypadku kukurydzy ogranicza się głównie do stosowania herbicydów. Jednak ze względu na niską zdolność konkurencyjną tej rośliny podczas wczesnych faz rozwojowych należy szczególnie starannie dobierać herbicydy.
Zboża jare, podobnie jak oziminy, wymagają przede wszystkim zaopatrzenia w duże ilości azotu. Tymczasem stosowanie środków ochrony roślin odbywa się zależnie od potrzeb i jest w dużym stopniu zależne od pogody.